Muhteşem Kemal Sunal

Emel Sayın'dan Gözyaşlarınıza Engel Olamayacağınız Bir Kemal Sunal Anısı 

"O zamanlar tığ gibi delikanlı, cepte para çok. Oyuncu bir de, Mavi Boncuk filmini çekiyoruz. Bir gün setten çıktık, eve gidiyoruz. Ben Laleli’de oturuyorum, Kemal benden önce çıktı. Herkes yevmiyesini almış. Taksiyle, kendi arabasıyla giden gitti. Baktım Kemal yürüyerek gidiyor, üç kilometre var gideceği yere. Her gün yürüyerek gidip geliyor, merak ettim nereye gidiyor bu adam böyle diye. 

Uzun süre yürüdü, sonra bir bankta yatan adamı kaldırdı... Bir şeyler konuştular, sonra cebinden para çıkarıp verdi. Şaşırmıştım, ardından biraz daha ileride bir lokantaya girdi, bir şey yemeden çıktı, oraya da para verdiğini görmüştüm... Bıraktım takibi, banktaki adama yaklaştım, ‘Tanıyor musunuz o az önce size para veren adamı?’ dedim. ‘Adını bilmem, sormam da, her gün para verir bana...’ dedi. 

Teşekkür ettim, az ilerdeki lokantaya gittim, ‘Az önce gelen beyin borcu mu var size?’ dedim, tanımadılar beni... ‘Kemal abi’nin mi, yok hayır bize her gün evsizler uğrar, yemek yediririz. O da sağolsun, onların yemek masrafını öder’ dedi. Ertesi gün Kemal’in yanına gittim, ‘Sen ne güzel bir adamsın ya...’ dedim, ne olduğunu anlayamadı, sarıldım ağladım. 

‘Ölme sen benden önce’ dedim, dinletemedim..." – Büyük ustayı saygıyla anıyoruz.. 

Merhamet, acımak değildir.. 

Merhamet, acıtmamaktır.

Nasıl geçirirdi bir gününü?

Sabah uyanır, kahvaltısını yapar, gazete okurdu. Seri ilanlara kadar, saatlerce... Bizde ağır bir öğle yemeği hazırlığı olurdu. Çalışmadığı günlerden bahsediyorum. Birçok insan bilirdi, bunlar öğlen 1’de yemek yer. Bu tarafa işi düşen veya alışverişe çıkıp, yolu düşen eş dost gelirdi. Yine televizyona bakar, kitabını okur, telefonla konuşmayı severdi. Haftanın 3-4 günü akşam üzeri Çiçek Bar’a giderdi.

 

Ama eve erken dönerdi...

Akşam 8.30’da eve gelirdi. Herkes benim yüzümden zannederdi ama hayır. Yemeği evde yemek istiyordu. O geldiğinde sofra hazırdır, akşam mutlaka bir misafirimiz olur. Sıradan bir Türk ailesi gibi.

 

Büyükler Neler Söylediler!

 

11 Kasım 1944 yılında İstanbul’da dünyaya gelen Kemal , 3 Kasım 2000 tarihinde geçirdiği kalp krizi sonrası yaşamını yitirmişti. Türk sinemasının güldüren yüzü Kemal , yaşamı boyunca 82 filmde rol aldı. 

 

"Ben Kemal hayranıyım, filmlerini bıkmadan izliyorum. Muhteşem bir oyuncu."

–Bülent Ecevit

 

"Varlığı yokluğu belli olmazdı, ama yönetmen ’motor’ dediği an, karşımızda devleşen bir aktör olurdu."

–Emel Sayın

 

"Kemal , filmlerinde genellikle, haklının haksıza, güçsüzün güçlüye karşı mücadelesini temsil eden büyük komedi ustasıydı."

–Altan Öymen

 

"Türk sinemasının usta sıfatına layık oyunculardan biri olan Sayın Sunal, çizdiği kompozisyonlarla hafızalarda önemli bir yere sahiptir."

–Murat Sökmenoğlu

 

"…çok takdir ettiğim, çok beğendiğim, hakikaten Türk sinemasına damgasını vurmuş, halkın sevgisini kazanmış, gönlüne girmiş olan çok büyük bir sanatçıydı."

–Göksel Arsoy

 

"…Kemal öldü.Ama insanlığın, dürüstlüğe inancı ve kötüler karşısında iyilerin kazanacağına dair umudu sürdükçe "Şaban" yaşayacaktır.."

–Can Dündar

Sınıfı’nın bir nevi provası sayılabilir.

 

Şükran Esen (yüksek tez hocası): “Doktora yapmayı düşünüyordu”

51 yaşında Marmara Üniversite İletişim Fakültesi’nden mezun olan Kemal için yüksek tez hocası Şükran Esen şöyle konuşur: “Doktora yapmayı ve okulda kalarak öğretim üyesi olmayı düşünüyordu”

 

Arif Keskiner: “Biz votka içiyor sanırdık, o su içermiş”

Yeşilçam oyuncularının sıklıkla vakit geçirdiği Çiçek Bar’ın sahibi Arif Keskiner, Kemal’a dair bildiklerini şöyle özetler: “Hep viski içerdi, doktor yasaklayınca bıraktı içkiyi. Votka içiyorum diye 2 sene su içerek kandırdı bizi”

 

Bizden bir not : Rahat uyu gülen adam, toprağın bol olsun. İyi ki vardın, iyi ki varsın. Biz senden çok şey öğrendik.